Vorige week las ik in Dagblad Trouw dat steeds meer mensen de vastenperiode gebruiken om begeerten te onderdrukken en vaste gewoonten te doorbreken. Dat deed ik dit jaar ook, want vanaf Aswoensdag dronk ik geen druppel alcohol. Het effect daarvan op mijn lichaam, ziel en geest was zo groot, dat Pasen een nieuw startpunt vormde. Lees verder
Lang gruwde ik van fitness. Daar kwam pas verandering in toen een bevriende zeventiger me eind vorig jaar, tijdens een lange wandeling uitlegde wat cardiofitness en krachttraining voor hem deden. “Use it or loose it”, sprak Hero, terwijl hij me indringend aankeek. Wat ademloos van het stevige doorstappen, realiseerde ik me dat mijn lijf wel een oppepper kon gebruiken. Lees verder
Vanmorgen las ik in het dagblad Trouw dat Duitsland een minister van binnenlandse zaken, bouw en Heimat krijgt. Zo staat het op de laatste bladzijde van het Duitse regeerakkoord. Als de leden van de SPD hier deze week ja tegen zeggen, wordt dit akkoord de basis van de nieuwe regering Merkel. Is het een kniebuiging voor conservatieve krachten of een wenkend perspectief? Lees verder
Sinds mijn project in de kinderopvang eind januari afliep, kan ik weer doen wat ik wil. Geen medewerker of klant legt nog een vraag bij me neer. Ik hoef geen brandjes meer te blussen of doelstellingen te realiseren. Even is dat heerlijk, maar na een paar weken merk ik dat de dagen in vaste patronen verlopen en begin ik me te vervelen. Na jaren zelfstandig ondernemerschap weet ik gelukkig ook hoe ik zulke gewoontepatronen zinvol doorbreken kan. Lees verder
Afgelopen vrijdag las ik in een column van Bert Keizer, een arts en filosoof wiens columns ik waardeer, dat hij het vertrek van de ziel uit het lichaam als een fantasie beschouwt. Ik snap dat, want hoeveel gewicht heeft een ziel? Hoe kun je iets ongrijpbaars meten? Tegelijkertijd pleit ik voor de fantasie eens met zo’n vertrekkende ziel mee te reizen. Stel dat je je ziel wel uit kunt ademen en dat ze zich dan in al haar weidsheid onder je ontvouwt. Lees verder
Een bekend credo in het neoliberale westen is dat ieder zijn leven zelf gestalte geeft. Lukt het je niet deze krachttoer planmatig en succesvol te voltooien, dan ben je al snel een loser. Toch vormen pech, tegenslag en ongeluk vaak de opmaat voor een leven dat in retrospectief wel degelijk geslaagd is. Lees verder
Over sterren, over zonne, zachtjes gaat Maria’s voet. Dit begin van een adventslied speelde in de aanloop naar Kerst regelmatig door mijn hoofd. Een kosmische Maria schrijdt erin voort, een lieflijke oermoeder zoals Rafael haar in zijn Sixtijnse Madonna weergaf. De tederheid die in tekst en beeld is uitgedrukt, contrasteert met het kille kwaad dat zich volgens de evangelist Mattheus rond de prille moeder en haar kind samentrekt. Lees verder
