We kunnen de kringloop van het jaar als een lemniscaat beleven. In lente en zomer lokt de buitenwereld en trekken we er graag op uit, terwijl we in herfst en winter juist liever binnen blijven. Tegenover een zinderend warme zomer staat een gure, grauwe wintertijd.
Gelukkig is de overgang tussen die twee extremen niet abrupt, maar wordt ze ingeleid, verzacht door lente en herfst. Kleurrijke tussenseizoenen die teerdere gevoelens in ons opwekken. Dankzij de ritmische, vloeiende afwisseling tussen de seizoenen, gedijen mens en natuur.
Menskundig gezien zijn wij ongeveer hetzelfde opgebouwd. Ons koele, heldere hoofd staat lijnrecht tegenover de warme, opbouwende kracht van onze spijsvertering.
Hart en longen geven ons de basis voor een gevoelsmatig evenwicht. Dankzij dit dynamische evenwicht, kunnen wij het duister verlichten, levenswater brengen op plekken die verdroogd zijn. Waar vaste vormen verkruimelen, kunnen wij gezamenlijk bouwen aan een menswaardige toekomst. Dan ademen we licht.
Winterzonnewende Leer de zon te middernacht aanschouwen, in dode grond met stenen bouwen. Vind wat in verval, in doodsnacht is verborgen: een nieuw begin van het heelal, de jeugdkracht van de morgen. Laat hoogten openbaren het goddelijke Woord; de diepte moet bewaren het vredevolle oord. In het donker levend, schep een nieuwe zon. Zie, in materie wevend, geest-geluk als bron. Rudolf Steiner, 1906
Deze thematiek werken we uit in de cursus Ademen van licht, polariteiten verbinden.
peripatos 