’s Morgens vroeg liepen we voor het laatst langs het strand. Gisteravond had het lang geregend en ook nu hield een dicht wolkendek het zonlicht tegen. In de verte hingen mistflarden laag boven Thessaloníki. Elders gingen zee en lucht grijsgrauw in elkaar over. Bij vochtig weer is de ziel wat ruimer, is het denken makkelijker en lijken zelfs goden dichterbij te komen.Met een zucht keerde ik de zee mijn rug toe. Onze vakantie zat erop. Bij de auto trok ik stevige wandelschoenen aan. Mijn versleten sandalen dropte ik in de dichtstbijzijnde container. Drie weken lang hadden we genoten van het rijke culturele verleden van dit gastvrije land. In mei is de natuur op zijn mooist. Het land opent zich groen. Geeft elk zuchtje wind nog bloemengeuren mee. Langs de wegen ruiken de bermen bremgeel. In dorpen en steden bloeien stephanotis en jasmijn.

Millennia geleden zette Alexander de Grote Macedonië op de kaart. Hij schiep een van de grootste rijken van de oudheid en stichtte tal van steden. Deze vakantie dook ik wat dieper in zijn familiegeschiedenis en in de rol van zijn ouders Philippus II en Olympias. Ook Philippus leverde al jong grote prestaties. Op 24-jarige leeftijd werd hij koning van een verzwakt Macedonië, dat gekenmerkt werd door binnenlandse twisten en invallen van buitenaf. De jonge koning wendde beide bedreigingen af. Hij bewoog de semi-nomadische stammen in het noordwesten van Macedonië ertoe zich te vestigen, stichtte steden, legde wegen aan en bevorderde ambacht en handel. Naast dit alles was hij een begenadigd strateeg. Hij reorganiseerde het Macedonische leger, versloeg de tegen hem verzamelde legers van de Griekse staten en verenigde die stadstaten vervolgens in de Korinthische Bond. Het eerste verenigde Griekenland was daarmee een feit.

Philippus’ vrouw Olympias was een fervent aanhangster van Dionysos en diens extatische riten. Haar invloed op de jonge Alexander was groot. Vroeg Philippus de filosoof Aristoteles als leraar voor zijn zoon om een rationeel tegenwicht te bieden?

Feit is dat de bekende wijsgeer een groepje jongeren rond Alexander drie jaar lang onderwees in ethiek en politiek. De school was ver van het hof, in de buurt van het stadje Mieza gevestigd. De jongeren kregen les onder een tegen een rotswand gebouwde stoa en keken uit op een weelderige, waterrijke natuur. Eerder was hier een nympheum gevestigd, waar men bronnimfen vereerde. Dionysus zou zich hier thuis hebben gevoeld. Ik kan me voorstellen hoe Aristoteles de jongeren hier met zachte hand aan het denken zette. Vragen stellend en een zaak al discussiërend van alle kanten bekijkend.

Na drie weken onderdompeling in het rijke Macedonische verleden, kost het me moeite me weer op de hoekige werkelijkheid te concentreren. Lichamelijk ben ik al dagen thuis, maar mijn ziel zwemt nog in de weidsheid van het oude Griekenland. Mijn lijf zit aan een plakkerig bureau, voor een tergend witte bladzijde te zweten. De tijd dringt en ik lok mijn ziel dichterbij. Probeer haar inhoud tot tekst te verdichten. Net zo lang tot deze column staat.