Antroposofie ligt in het verlengde van de gewone filosofie. De eerste Griekse filosofen waren natuurfilosofen. Ze observeerden hun omgeving en stelden zichzelf daar vragen bij. Dit vermogen om zich tegenover onze omgeving op te stellen en over hun zintuigelijke ervaringen na te denken, staat aan de basis van de huidige natuurwetenschap. De voor dit waarnemen en denken benodigde objectiviteit maakte ons mensen tot individu. Tegelijkertijd luidde dit individualisme het einde in van een mythisch verleden, waarin de mens met zijn wijde omgeving en zijn goden verbonden was. Denken bracht ons vrijheid, maar sneed ons tegelijkertijd van onze omgeving af.
Willen we ons weer met het geheel verbinden, dan moeten we ook uit een ander vaatje leren tappen. Antroposofie biedt daar een ingang toe. Zij wil naast de natuur ook de ziel en geest onderzoeken. Bewandel je die weg serieus, dan mondt dit op een gegeven moment uit in een wijsheid, in het Grieks sofia, die uit de mens opstaat als een vlinder uit een rups. Aan de basis van die vermenselijkte wijsheid staat medeleven. Die nieuwe wijsheid, deze antroposofie, is niet gericht op het vaak zo gangbare verdeel en heers, maar wil mensen en groepen verbinden en het onbeschermde leven[1] dienen.
De bovenstaande woorden schreef ik op eigen gezag. Hieronder volgt aanvullende informatie van internet, uit een boek van Rudolf Steiner en van de website van de Antroposofische vereniging.
De Oostenrijkse filosoof Rudolf Steiner (1861 – 1925) is de grondlegger van de antroposofie en haar praktische toepassingen. Tot nu toe mondde antroposofie in talloze, praktische initiatieven uit. Het leidde tot vernieuwingsbewegingen in het onderwijs (vrijescholen), de landbouw (biologisch-dynamische landbouw), gezondheidszorg (nieuwe therapieën) en banken (Triodos Bank).
Steiner beschreef antroposofie als “een weg tot inzicht die het geestelijke in de mens met het geestelijke in de kosmos wil verbinden”.[2] De Antroposofische Vereniging in Nederland verwoordt het op haar website zo: “Antroposofie is een weg tot zelfkennis en kennis van de wereld. Ze helpt u om midden in deze wereld te staan en praktisch vorm te geven aan een spirituele levenshouding.”
[1] Denk aan de Aarde als organisme, haar flora en fauna, aan mensen met een beperking, aan mensen en groepen mensen die om welke reden ook nu stemloos zijn.
[2] Citaat uit: Kerngedachten van de antroposofie, Rudolf Steiner, Kerngedachte 1 van 17 februari 1924.
peripatos 